Sjølvbilete dreiar seg om korleis me ser på oss sjølve som person, og dei tankane og følelsane me har om oss sjølve. I Imsen står det skildra om sjølvet: sjølvet er ”noe aktivt og dynamisk som samordner opplevelser og, som regulerer atferd i forhold til de sosiale omgivelsene, og som i det hele tatt bevarer oss selv som et integrert hele.” Sjølvet kan delast inn i to. Det er ”eg”, som er det ubevisste, og kjem fram i vår bevissthet som eit minne i etterkant. Den andre delen er bevisst og er ”meg”. Altså, det ubevisste er ting som ein gjer automatisk utan at du tenkjer at du gjer det, td å opne ei dør eller at klør deg på armen. Du gjer og mange ting bevisst, at du har tenkt gjennom det på forhand før du gjer noko, som å velja kva aktivitet du vil driva på med i fritida.
Sjølvbiletet og identiteten vår utviklar og endrar seg stadig. Derfor er dette noko som lærarar må tenkja mykje på. Me som lærarar har innverknad på korleis barna ser på seg sjølve. Me må passa på kva me seier til dei, og korleis me seier det (toneleie og kroppsspråk) fordi barn og andre fort tar til seg kva andre/omgivnadane synes om oss. Dette er og noko som eg har merka meg godt i praksis. Det har fleire gongar oppstått konfliktar på grunn av noko som har blitt sagt frå den eine til den andre. Når det då oppstår ein konflikt, tyder dette på at elevane tar til seg det som er blitt sagt om han/ho.
På slutten av denne dagen hadde me eit gruppearbeid. Problemstillinga som me skulle lesa om, og så drøfta på gruppa av: ”Den norske skulen har eit kjønnsproblem!" Dette er eit interessant tema å diskutera. Kvifor er det slik at gutar tolkar suksess med indre faktorar, og nederlag med ytre faktorar, medan det ofte er det motsette med jenter? Det vil altså sei at gutar ofte har stor tru på seg sjølv, medan jentene har eit dårlegare sjølvbilete og mindre tru på eigne evner. Svaret på problemstillinga er ikkje så lett å komma fram til, men eg trur ikkje at det er noko kjønnsproblem i skulen. I skulen skal jo alle elevane behandlast individuelt. Kjønnsforskjellane trur eg er noko biologisk, eller så kjem dei tidleg i oppveksten. Eg trur uansett ikkje at det eit problem i skulen. Er det i det heile eit problem at det er litt forskjell mellom kjønna?
Sjølvbiletet og identiteten vår utviklar og endrar seg stadig. Derfor er dette noko som lærarar må tenkja mykje på. Me som lærarar har innverknad på korleis barna ser på seg sjølve. Me må passa på kva me seier til dei, og korleis me seier det (toneleie og kroppsspråk) fordi barn og andre fort tar til seg kva andre/omgivnadane synes om oss. Dette er og noko som eg har merka meg godt i praksis. Det har fleire gongar oppstått konfliktar på grunn av noko som har blitt sagt frå den eine til den andre. Når det då oppstår ein konflikt, tyder dette på at elevane tar til seg det som er blitt sagt om han/ho.
På slutten av denne dagen hadde me eit gruppearbeid. Problemstillinga som me skulle lesa om, og så drøfta på gruppa av: ”Den norske skulen har eit kjønnsproblem!" Dette er eit interessant tema å diskutera. Kvifor er det slik at gutar tolkar suksess med indre faktorar, og nederlag med ytre faktorar, medan det ofte er det motsette med jenter? Det vil altså sei at gutar ofte har stor tru på seg sjølv, medan jentene har eit dårlegare sjølvbilete og mindre tru på eigne evner. Svaret på problemstillinga er ikkje så lett å komma fram til, men eg trur ikkje at det er noko kjønnsproblem i skulen. I skulen skal jo alle elevane behandlast individuelt. Kjønnsforskjellane trur eg er noko biologisk, eller så kjem dei tidleg i oppveksten. Eg trur uansett ikkje at det eit problem i skulen. Er det i det heile eit problem at det er litt forskjell mellom kjønna?
1 kommentar:
Du skriv eit kjempebra innlegg i bloggen din om sjølvet. Eg var ikkje i desse timane, så eg syns det var vanskeleg å setje seg ned å skriva om det. Du reflekterar godt rundt emne og viser at du forstår kva ein snakkar om.
Cathrine A1b
Legg inn en kommentar