Ynskjeøkt, spesialpedagogikk

Barn lærer best på forskjellige måter. Dersom elevane får jobba på ein måte som dei lærer best på, og dei får jobba på sitt nivå, snakkar me om tilpassa opplæring. Spesialundervisning er når barna har heilt spesielle behov, til dømes dersom dei har dysleksi, sit i rullestol eller dersom eleven har det vanskeleg i heimen (at eleven har ein funksjonssvikt). Ein kan derfor sei at spesialundervisning er ei form for tilpassa opplæring. Det går på at elevane skal få læra på ein måte som gjer at dei forstår og at undervisninga blir meiningsfylt for den einskilde.

At eleven har ein form for funksjonssivt, kan vera vanskeleg å oppdaga. Eg synes det er viktig at lærarane har eit opent sinn, og at dei får eleven testa dersom det oppstår mistankar om noko. Det er altfor mange som fyrst på ungdomstrinnet har fått veta at dei har til dømes har dyskeksi, fordi tidlegare lærarar ikkje har tatt tak i problemet. Lese og skrivevanskar er ganske vanleg i dag, der det visar seg at det i gjennomsnittleg per klasse (på ca 25 elevar) er 1-2 elevar med lese- og skrivevanskar. For å ta ein liten ”skjekk” i dette, spurde eg syster mi, som går i niande klasse, om kor mange det var i hennar klasse med lese- og skrivevanskar. Eg må sei eg blei overraska! I klassen hennar var utfallet 10 av 30 elevar. Det vil seie at ein tredjedel i klassen hennar har ein eller annan form for dysleksi…

Dyskalkuli er ein samlebetegnelse på ”spesifikke lærevanskar i matematikk”. Dette er ikkje så vanleg som dysleksi, og heller ikkje så allment kjent trur eg. Eg hadde ikkje høyrt om dette før eg byrja på lærarskulen. ADHD er og noko som fleire barn slit med. Det ein hjernedysfunksjon som resulterer i konsentrasjonssvikt med hyperaktivitet. I tillegg finnes det mange elevar som slit med sosiale problem. Så kva skal læraren gjera i slike situasjonar? Læraren treng klart spesial kompetanse i slike høve. For vanlege lærarar ligg ansvaret på det å melda i frå slik at spesialpedagogisk hjelpesystem kan bli kontakta. I følgje opplæringslova §5 har eleven rett til hjelp, og det er skuleleiinga som har det formelle ansvaret. Nokre elevar får kanskje tildelt ressursar og må då undervisast etter ein individuell opplæringsplan.

Den norske skulen satsar i dag på å integrera alle i eit klasseromma sjølv om det er elevar som har spesielle behov. Eg vil tru at det derfor vil vera ,og at det er eit stort behov for lærar med spesialpedagogikk. Alle lærarane må i uansett ha god kjennskap til dei ulike behova og diagnosane som finner stad i klassen. Eg meinar at ein integrert skule i mange samanhengar er positivt, men at det og kan slå ut feil veg. Det kjem heilt an på eleven og kva behov det er snakk om. Eg hugsar godt sjølv frå eigen skulegong at det var mange elevar i klassen som blei ut frå timen, for å få eigen undervisning. Det som eg synes eg viktigast å tenkja på i denne samanhengen er at elevens behov skal komma i fyrste rekkje.